LÖSEV Yardım Ve Bağış

2022 Haziran'dan bu yana tedavi sürecim ve ardından kontrol sürecim geçti. Babam emekli ve 8 saatlik uzaklıkta bir hastanede tedavi gördüm. Ne ailemi görebildim ne de akrabalarımdan yardım alabildim ne de beni ziyaret edebilen bir arkadaşım vardı; bu süreçte sadece ailem yanımda oldu. Ancak 20 yaşında teşhis konulduğunda, bir genç kız olarak her şeyden mahrum kaldım. Maddi ve manevi açıdan aileme yük olmayı asla istemedim. Okul hayatım durdu, hobilerim ve sosyal hayatım sona erdi; hastane ve ev arasında bir hayata başladım.
Harcamalarım yalnızca hastane ve süreçle ilgili şeyler için yapıldı. Başta LÖSEV yardımına daha çok ihtiyacı olanların olduğunu düşündüm ve 'Lütfen onlara yardım edin' dedim. Ancak gerçekten ihtiyacım olduğunu zamanla anladım zaten bana başında ısrarla 'Hayır, siz istemeseniz bile size yardım etmek isteyenler var, lütfen kabul edin' dediler. Biz de o halde eğitim için yapabilecekleri yardımı kabul ettik. Ben bu şikayeti yazıyorum çünkü vaat ettikleri hiçbir şeyi yapmadılar.
Antalya LÖSEV'deki kaydımla ilgili sürekli evrak eksikliği bahanesiyle karşılaştım. Her şeyi tamamladım, ıslak mühür bile bastırdım ama hiçbir açıklama yapılmadı. Yardımı kabul etme sebebim eğitimim veya kırtasiye ihtiyacım olabilirdi çünkü okul hayatım yarım kaldı.
Hesaplarına durumu yazdım, aradılar ve konuştum ama bir yardım görmedim. Enfeksiyon kapma riskime rağmen 'Acaba işe mi girsem, hayallerimi gerçekleştirmek için ya da yetersizlik duygusuyla boğuşmamak için?' diye düşündüm. Tüm yaşıtlarım hayatlarına devam ederken, benim durumum zoruma gitti ve kendimi yetersiz hissettim. İkinci seneme yaklaşırken eve et yardımı için bir kart geldi. Bir süre kullanmadım çünkü şu an mıydı göndermenin zamanı?
Bayram kolisi geldiğinde bir buçuk senedir ne yediğimi, ne içtiğimi sormadılar. Özel hastanede tedavi gördüğüm için maddi destek sağlanmadığını öğrendim. Onu da iki gün önce açıkladılar başında o kadar vaatler verip. Maddi destek beklemediğimi, bir kurs, gelişime dayalı bir şey olabileceğini ya da iş yardımı bile olsa kendi emeğimle kazanacağımı söyledim. İlgisizliğinizden dolayı gerçekten üzgünüm ve keşke baştan yardım edemeyeceğinizi söyleseniz, anlardım. Ama umut verdiniz ve bu durum zoruma gitti.
Gereksiz anketleriniz için arayıp rahatsız etmenizi istemiyorum ve umarım ihtiyacı olan küçük kardeşlerimin masraflarını, gıdasını ve eğitimini destekliyorsunuzdur. Bağış yapan arkadaşlarım, benim yaşadıklarımı gördükten sonra şüpheye düştüler. Tamamıyla güvenimi kaybettim.